Verslaving: een primaire, chronische en progressieve stoornis

Met de beschrijving dat verslaving een primaire psychische stoornis is, bedoelen we dat verslaving geen symptoom is van een andere psychische stoornis (zoals bijv. depressie) of het resultaat is van een onderliggend probleem. De ziekte is chronisch van aard: daarmee bedoelen we dat een patiënt nooit meer terug kan naar ‘normaal’ of gecontroleerd gebruik. Heeft deze psychische stoornis zich eenmaal gemanifesteerd, dan verdwijnt deze dus niet meer. Verslaving is progressief omdat de symptomen, wanneer deze niet behandeld worden, in toenemende mate zullen verergeren. Als men niet volledig stopt met het gebruik van hun middel naar keuze, wordt de verslaving steeds erger, soms met fatale gevolgen.